เหล่าสรรพสัตว์ต่างอยู่อาศัยพึ่
มีการปกครองแบบพ่อปกครองลูก แต่ว่าลูกถกเถียง
หรือใช้เหตุผลกับพ่อไม่ได้นะ พ่อตบกะโหลกเอาตายห่า
แต่เขาว่ากันว่ามีความสงบสุขล้น
อย่าไปคิดสงสัยถกเถียงให้รกสมอง
วันหนึ่งพญาวรนุชเจ้าป่าได้เดิน
ตรวจการณ์ในราวป่า ก็ไปเจอกับสุนัขจิ้งจอกซึ่งตกหล
นายพรานขุดไว้ ขาของมันถูกหินทับ ปีนขึ้นจากหลุมไม่ได้
อาการของเจ้าสุนัขจิ้งจอกแย่มาก
แต่ทว่าที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ
เกาะกินดูดเลือดเจ้าสุนัขจิ้งจอ
ตัวของมันอ้วนเป่งเพราะเต็มไปด้
แหม!!!! มันช่างยั่วยวนใจพญาวรนุชยิ่งนั
พญาวรนุชเห็นดังนั้นจึงออกปากบอ
ข้าจะจับตัวเห็บ หมัด เหลือบที่เกาะกินเลือดเจ้าออกให
แต่เจ้าสุนัขจิ้งจอกก็ได้บอกกับ
เพราะเห็บ หมัด เหลือบ เหล่านี้กินเลือดข้าจนอิ่มแล้ว
มันก็จะไม่รบกวนข้าอีก
แต่ถ้าท่านได้กำจัดเห็บ หมัด เหลือบฝูงนี้ออกไป เหล่าเห็บ หมัด
เหลือบฝูงใหม่ก็จะวนเวียนมากินเ
หากทว่าท่านพญาวรนุชประสงค์จะช่
ก็ช่วยปีนลงมาขยับก้อนหินที่ทับ
มิฉะนั้นก็จงปล่อยข้าไว้อย่างนี
ย่อมจะดีกว่ามีมิตรข้างกายที่ไม
พญาวรนุชก็เลียปากแผลบๆ เพราะตัวเห็บที่อ้วนเป่งไปด้วยเ
ช่างยั่วใจยิ่งนัก ก็กล่าวต่อสุนัขจิ้งจอกออกไปว่า
ให้ประสบกับความยากลำบากและทุกข
เราจักช่วยกำจัดตัวเห็บ หมัด เหล่านี้ให้
แต่ข้าจักไม่ช่วยยกก้อนหินที่ทั
เพราะหากว่าตัวท่านเป็นอิสระ ตัวท่านผู้มีอุปนิสัยเลินเล่อ
ขาดความระมัดระวังก็จักเดินไปตก
ซึงต้องไปช่วยเหลือในภายภาคหน้า
เจ้าสุนัขจิ้งจอก เจ้าจงอาศัยอยู่ในหลุมนี้แหละ และข้าจักมอบ
เศษอาหารเลี้ยงดูเจ้าทุกวัน และจะคอยมากำจัดเห็บเหลือบ
ให้เจ้าเป็นประจำ ประดุจดังบิดาผู้เมตตาล้นเหลือเ
ผู้เป็นง่อยและปัญญาอ่อนช่วยเหล
และข้าคิดว่าอย่างนั้นแหละจักเป
เจ้าสุนัขจิ้งจอกเอ๋ย!!!!
ว่าแล้วพญาวรนุชก็ปีนลงหลุมไปกิ
ตัวอ้วนปี๋ที่เป่งไปด้วยเลือดขอ
เจ้าสุนัขจิ้งจอกก็ได้แต่ซาบซึ้
ของพญาวรนุชยิ่งนัก ฮือ ฮือ ฮือ!!!!!
นิทานเรื่องนี้สอนให้คิดว่า ผู้ที่ต้องการสูบกินผลประโยชน์จ
ย่อมผูกตัวท่านไว้ด้วยบุญคุณและ
ที่ตัวท่านไม่ได้มีความต้องการอ
โดยอ้างถึงความไม่พร้อมของตัวท่
และจักไม่ยอมปล่อยให้ตัวท่านเติ
นิทานทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่แต
การตีความเนื้อหาในนิทานย่อมขึ้
และภูมิปัญญาของผู้อ่านแต่ละท่า
ผู้เขียนนิทานย่อมมิอาจผูกมัดหร
หรือการตีความของผู้อ่านได้แต่ป
ดังนักคิดแนวโป๊ดโมเดิร์นเคยกล่าวไว้ว่า นักเขียนนั้นตายแล้ว
By Khun Achilles Phoenix
