The law is silent @ the time of war.Liberate Thailand to Frees.Our real enemy is monarchy system.
ไอ้เมธกะพ่อมัน ก็เหมือนนกเอี้ยงกับควาย ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและก ันว่ะ เกาะหลังควาย เพื่อกินเห็บ อิ่มพุงกางเชียวนะไอ้เมธ !! หมู่นี้ได้ยินคนก่นบ่อย ว่า ป่าป๊า ขี้เกียจ เอาแต่ลัลล้าจัดเบิร์ดเดย์ ปาร์ตี้ จึงขอนำ บทความของคุณ วโรทาห์ มาให้อ่านกัน พ่อกูทำงานหนักจริงๆนะเว้ย. .(ไม่เกี่ยวกับการเมือง) จาก : http://warotah.blogspot.com/2009/07/blog-post_24.html ถ้าพูดถึงลูกยอดกตัญญู ในยุคนี้คงไม่มีใครสะเออะ ไปเทียบชั้นกับปรเมษฐ์ได้ เพราะไม่ว่าเจอใครที่ไหนเมื ่อไหร่ เป็นต้องสรรเสริญเยินยอพ่อม ัน ให้ชาวบ้านเขาฟังกัน จนเอียนแล้วเอียนอีก พูดซ้ำพูดซากเป็นแผ่นเสียงต กร่อง โดยไม่ต้องมีเหตุผลรองรับ จนเพื่อนฝูงทุกคน ต่างยินยอมพร้อมใจ ยกให้เป็น "เมษฐ์หุ่นยนต์" สารพัดโครงการที่พ่อมันเคยท ำในอดีต ถึงแม้จะล่วงเลยไปแล้วหลายส ิบปี ยังถูกนำมารีเพลย์ซ้ำแล้วซ้ ำเล่า จนคนที่เพิ่งได้ยินใหม่ๆ นึกว่าเรื่องเพิ่งเกิดมาหมา ดๆ แล้วก็เป็นสูตรสำเร็จ ที่รับรู้กันโดยไปทั่วว่า หลังจากเล่าจ๋อยๆจนลิงหลับแ ล้ว เป็นต้องตบตูดด้วยคำว่า "เห็นไม๊..พ่อกูทำงานหนักจร ิงๆนะเว้ย" ฟังแล้วเหมือนกับว่า มันรักพ่อ เพราะพ่อมันทำงานหนัก แต่คนที่ได้ฟังเขาก็มีสิทธิ คิดต่อ ว่าถ้าพ่อมันไม่ทำงานหนัก แล้วมันยังจะรักไม๊? หลังจากที่ทนดูหนังเรื่องเด ิม ฉายซ้ำเป็นร้อยรอบพันรอบไม่ ไหว เพื่อนฝูงก็เร้นหายไปทีละคน สองคนจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่ณัฐวุฒิตัวเดียวอัน เดียวที่ดูจะอึดเป็นพิเศษ แต่แม้กระนั้น ความอดทนก็พุ่งขึ้นทะลักจุด เดือด เขาได้ตั้งปณิธานไว้แล้วว่า ถ้าเจอกันอีกครั้ง มันยังงัดเรื่องเก่ามาพูดไม ่เลิก เห็นทีคราวนี้คงต้องมีสวน แล้วมันกลัวซะเมื่อไหร่ พอเจอกันครั้งใหม่เมษฐ์ก็ใส ่เป็นฉากๆ พูดซ้ำพูดซากตัดแปะมาจากของ เดิมเด๊ะๆ แต่ณัฐวุฒิก็อดทนฟังอย่างใจ เย็น รอจนมันตบท้ายด้วยคำว่า "เห็นไม๊ พ่อกูทำงานหนักจริงๆนะเว้ย" แล้วจึงเริ่มกระบวนการเอาคื น "เฮ้ยเมษฐ์ ..มึงฟังกูนะ" แค่อารัมภบท ปรเมษฐ์ก็ออกอาการลิงโลดขึ้ นมาทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกในรอบห ลายสิบปี ที่เพื่อนซี้มีปฏิกิริยาตอบ สนอง ต่อสิ่งที่มันพูด "ที่มึงพูดมาทั้ง หมด กูจำได้ทุกคำไม่มีตกหล่น เรียกว่าพูดแทนมึงก็ยังได้ เพราะฉะนั้นมึงไม่ต้องเถียง ที่เคยบอกว่า เมื่อหลายสิบปีก่อน ตอนที่เรายังไม่เกิดด้วยซ้ำ พ่อมึงก็ได้ยกเลิกระบบครอบค รัว เปลี่ยนมาใช้ระบบบริษัท ให้ลูกๆเลือกตั้งกันเอง มาเป็นผู้จัดการแทนพ่อ แล้วยกพ่อขึ้นหิ้ง เอาไว้กราบไหว้บูชาอย่างเดี ยว..." "เออๆ ใช่ๆ พ่อกูมองการณ์ไกลไม๊ล่ะ!" ปรเมษฐ์ได้ทีเลยสรรเสริญพ่อ ไปอีกดอก เรียกว่า อะไรที่พอจะถือเป็นความดีคว ามชอบได้ เป็นต้องยกให้พ่อมัน แต่ถ้าเรื่องไม่ดีมันจะเก็บ งำเอาไว้ ไม่ยอมให้พ่อมันเสียรังวัดเ ป็นอันเด็ดขาด "เออ..แล้วทำไมพ่อมึงยังลง ไปทำงานอีก?" คำถามนี้เล่นเอาเจ้าลูกกตัญ ญูถึงกับอึ้งกิมกี่ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เพราะไม่ได้โปรแกรมมา แต่ณัฐวุฒิก็ไม่หยุดรอคำตอบ ให้เสียเวลา จัดการโซ้ยต่อทันที "ตามหลักการบริหาร เราก็เรียนกันมาว่า อำนาจกับความรับผิดชอบ มันต้องไปด้วยกัน ในเมื่อมอบหมายให้ใครไปทำงา นแล้ว ก็ต้องมอบอำนาจ ให้เขาเต็มที่ แต่นี่พ่อมึงยังออกโปรโมชั่ นไม่เลิก กูก็นึกไม่ออกว่า แล้วผู้จัดการเขาจะทำงานยัง ไง เวลาโครงการมันซ้ำซ้อนกัน คิดดูซิว่า พนักงานจะเชื่อฟังใคร..ก็ต้ องให้พ่อมึงก่อน" "ผู้จัดการเขาจะกระดิกกระเด ี้ยยังไง ในเมื่อเรื่องสำคัญๆต้องให้ พ่อมึงเซ็นต์ตลอด แถมพ่อมึงยังตั้งทีมที่ปรึก ษา ด้วยค่าใช้จ่ายของบริษัท คอยกลั่นกรองเรื่องราวที่จะ ชงขึ้นไปเซ็นต์ พวกนี้เลยใหญ่คับบ้านคับเมื อง แม้แต่ผู้จัดการก็ไม่อยู่ใน สายตาพวกมัน" "ให้เขาเป็นแม่ทัพแต่ไม่ให้ ดาบอาญาสิทธิ์ จะออกรบทีต้องมาขอยืมดาบที แล้วมันจะรบยังไง ประวัติศาสตร์มึงก็เรียนมา ว่าก่อนเสียกรุงครั้งที่สอง พระยาตากต้องขออนุมัติก่อนย ิงปืนใหญ่ทุกดอก แล้วอย่างนี้ ถ้าไม่สิ้นชาติก็ไม่รู้จะว่ ายังไงแล้ว" "ทีผู้จัดการเฮงซวยบอกว่าดี แต่ผู้จัดการดีบอกว่าโกง กูก็ไม่รู้ว่าโกงจริงไม่จริ ง แต่ที่กูไม่เข้าใจ คือทำไมต้องจ้างนักเลงมาไล่ กระทืบเขา ถ้าโกงจริงทำไมไม่ให้ระบบจั ดการ ถ้าระบบไม่ดีทำไมไม่แก้ที่ร ะบบ มาตั้งศาลเตี้ยเป็นบ้านป่าเ มืองเถื่อนอย่างนี้ แล้วมันจะแก้ปัญหายังไง กูยังนึกไม่ออก" "อะไรไม่ว่า ทำอย่างนี้เท่ากับไม่เกรงใจ พ่อมึง คิดกันหรือเปล่า ว่าคนเป็นพ่อจะวางตัวยังไง พูดอะไรไป ฝ่ายที่ได้ประโยชน์ก็ตบมือช อบใจ แต่ฝ่ายที่เสียประโยชน์มันก ็โห่เอา ครั้นไม่พูดอะไรเลยคนเขาก็ม ีเหล่ ว่าลูกๆจะฆ่ากันตายยังมาทำเ ฉย สรุปแล้วไม่ว่าจะออกลูกไหน พ่อมึงก็เสียทั้งขึ้นทั้งล่ อง" "เอ่อ.." ปรเมษฐ์ครางเสียงต่ำในลำคอ เหมือนโปรแกรมกำลังทำงานอย่ างหนัก แต่จนแล้วจนรอด ยังไม่สามารถเซิร์ชคำโต้แย้ งออกมาได้ แต่ทั้งหมดหาได้รอดจากสายตา ของณัฐวุฒิไปไม่ เมื่อเห็นว่าเพื่อนซี้มีอาก ารน่าเป็นห่วง จึงรีบสรุปตบท้าย "กูว่านะ ถ้าพวกมึงรักพ่อจริง ต้องยกกลับขึ้นหิ้งไปซะ บอกพ่อมึงโละที่ปรึกษาหลงจ้ งเก๋าเจ้งให้หมด แล้วล้างมือในอ่างทองคำ ไม่ต้องไปซงไปเซ็นต์อะไรแล้ ว ปล่อยมือให้ลูกๆจัดการกันเอ ง ตบตีกันหน่อยเดี๋ยวมันก็ไปไ ด้ ต้องมองโลกในแง่ดี ไม่มีใครเขาโง่ไปกว่าใครหรอ ก" "อือ.." ปรเมษฐ์ครางอีกครั้ง แต่สุ้มเสียงเปลี่ยนไปเหมือ นว่าจะได้คิด ณัฐวุฒิจึงถือโอกาสยกแก้วน้ ำขึ้นจิบ เพื่อชดเชยน้ำลายที่เสียไปเ ป็นกระบุงโกย แต่แล้วก็ต้องสำลักน้ำพรวด เมื่อได้ยินคำพูดที่เพื่อนร ักพ่นออกมา "แต่..พ่อกูทำงานหนักจริงๆน ะเว้ย" หุ่นยนต์ก็ยังเป็นหุ่นยนต์อ ยู่วันยันค่ำ แสดงว่าฉายานี้ไม่ใช่ได้มาเ พราะโชคช่วยจริงๆ แค่คำพูดคำเดียวก็ทำให้ การสนทนา ที่ดำเนินมาอย่างยาวนาน ต้องถอยกลับไปที่จุดเริ่มต้ น ณัฐวุฒิไม่รู้ว่าจะโกรธหรือ สมเพชเจ้าเพื่อนคนนี้ดี แต่ในที่สุด เขาก็โพล่งออกมาอย่างเหลืออ ด "ตกลง กูยอมแพ้ เอ้า..หนักก็หนัก..แต่กูไม่ เข้าใจจริงๆว่า ที่มึงมาพล่ามจนชาวบ้านเขาเ อียนไม่เสร็จอย่างนี้ พ่อมึงรู้เรื่องหรือเปล่า แล้วไหนๆก็พูดแล้ว จะบอกให้เอาบุญว่า ถ้ามึงยิ่งพูดพ่อมึงจะยิ่งเ สีย ขนาดกูเป็นเพื่อนซี้มึงยังเ หลืออดแล้ว ต่อไปไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้ อีก บอกตามตรงว่า กูฟังแล้วจะอ้วก แล้วที่สำคัญ..." "นั่นมันพ่อมึง ไม่ใช่พ่อกู" https://www.facebook.com/photo.php?fbid=150905771678052&set=a.106232429478720.6883.100002758910020&type=1&theater ตอนนี้พ่อไม่มีแรงแล้วนะ ทำงานไรไม่ไหวละ ได้แต่เซนต์อย่างเดียว แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาทำแทนส ักที ยังงี้เหรอทำงานหนัก
ณ เมืองที่ผู้คนรักใคร่กลมเกล ียวสามัคคี มีวัฒนธรรมอันสูงส่ง คิดว่ามีรอยยิ้มเอาไว้ก็พอเ พียงที่จะเอาไปหลอกขายฝรั่ง หน้าโง่ทั้งหลาย แต่ทว่าฝรั่งมันเข้ามาซื้อก ัญชากับบริการทางเพศที่มีอย ู่ดาษดื่น ทุกซอกทุกมุมต่างหากล่ะ การณ์ก็เลยกลายเป็นว่า จากที่คิดจะหลอกเอาเงินฝรั่ ง เลยกลายเป็นหลอกตัวเองไปวัน ๆเสียฉิบ แต่ทว่านั่นไม่ใช่เพียงเหตุ การณ์เดียวที่ผู้คนในเมืองน ี้เฝ้าสะกดจิตหลอกตัวเอง และผู้ด้อยโอกาสในสังคมเท่า นั้น แต่ทว่ายังเฝ้าหลอกคนอื่นด้ วยวาทกรรม ที่มีชื่อเรียกว่า บุญ กรรม ความสามัคคีรักใคร่กลมเกลีย ว ชาติ ความเสียสละ หน้าที่ ถ้อยคำเหล่านี้ล้วนปั้นแต่ง ขึ้นมาก็เพื่อหลอกกดหัวให้ผ ู้คนชั้นล่าง หลงติดงมงายอยู่ตรงนั้น เพราะเมื่อใดที่ผู้คนชั้นล่ างเหล่านั้นเรียกร้อง ความเท่าเทียม สวัสดิการทั้งหลาย ก็จงหวนกลับไประลึกถึงคำว่า บุญ กรรม ความสามัคคีรักใคร่กลมเกลีย ว ชาติ ความเสียสละ หน้าที่ เสียให้มากๆ อย่ามาปลุกปั่นเพื่อสร้างคว ามแตกแยกให้สังคมอันสงบสุขน ี้เลย แต่วันเวลาผ่านไป มีมหาเศรษฐีผู้หนึ่งได้คิดค ้นไวรัสประชานิยมขึ้นมา เพื่อรักษาอาการหน้ามืดตามั วและแก้อาการไม่มีจะแดกของผ ู้คนชั้นล่าง ในสังคม แต่ทว่าคนชั้นสูงเหล่านั้นไ ม่พอใจมหาเศรษฐีผู้นั้นมาก ประธานบริษัทปลาวาฬกระป๋อง จึงคิดค้นวัคซีนเขียวที่มีช ื่อว่ารัฐประหาร ออกมาต่อต้านไวรัสประชานิยม แต่ทว่าสิ่งที่ร้ายแรงเกินค าดคิดก็ได้บังเกิดขึ้น วัคซีนร้ายที่ชื่อว่ารัฐประ หาร ได้กลายพันธุ์แพร่ขยายติดต่ อผู้คนไปทั่วสังคม ซึ่งเชื้อร้ายนั้นได้แบ่งขย าย ออกเป็นสองสายพันธุ์หลักๆ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำขอ งโลกผู้เคยนำเข้า เชื้อตาสว่างมาสู่ผู้คนในสั งคมในอดีต(โจนาธาน ลิฟวิงตัน:นางนวล) ได้ออกมาเผยแพร่รายงานแล้วว ่ามันได้แก่ กลุ่มของเชื้อสายพันธุ์ THAKSINOPHOBIA และกลุ่มของเชื้อสายพันธุ์ Thaksinosophia ณ ตอนปัจจุบันนี้ เชื้อร้ายได้แผ่ขยายไปทั่วท ุกภาคของสังคม ผ่านปรากฎการณ์น้ำท่วมทุ่งผ ักบุ้งโหรงเหรง ที่ผู้คนชนชั้นสูงผู้ติดเชื ้อ THAKSINOPHOBIA ที่อาศัยอยู่ในเมืองชั้นใน พยายามที่จะไม่ให้ผู้คนชั้น ล่างที่ติดเชื้อ Thaksinosophia เข้ามาปะปนกับตน โดยทำแนวกั้นเชื้อ(big bag )ดังกล่าวเพื่อไม่ให้เชื้อแ ผ่ขยายเข้ามายังเมืองชั้นใน โดยในยุทธการต่อต้านเชื้อใน ครั้งนี้ มีผู้นำฝ่ายชนชั้นในที่ชื่อ ว่า ไอ้เอ๋อ ผู้เปล่งประกาศวาจาสัตย์ดั่ งคำสาบานต่อชนชั้นสูงไว้ว่า ทั้งชีวิตเราดูแล และไม่ต้องไปฟังใคร ให้ฟังผมคนเดียว ส่วนผู้นำของอีกฝ่ายนั้น ได้บังเกิดมีผู้นำหญิงอุบัต ิขึ้น เป็นผู้ที่ คนที่เคยฉ้อโกงประชาชนได้ปร ามาสว่า ไม่น่าจะทำอะไรได้ นอกจากไปเป็นกะหรี่ เธอน่าจะพาเชื้อ Thaksinosophia เข้ามาบุกมายังเมืองชั้นในไ ด้ แต่ทว่าเธอกลับทำในทางตรงกั นข้าม เพราะว่าเธอได้ทำการช่วยเหล ือผู้คนชั้นสูงที่อาศัยอยู่ ในเมืองชั้นใน เพื่อไม่ให้ติดเชื้อ Thaksinosophia โดยหวังว่าคุณความดีและ ความเสียสละทุ่มเทแรงกายของ เธออย่างไม่เห็นแก่เหนื่อยย าก จะทำให้เชื้อ THAKSINOPHOBIA ของชนชั้นใน กลายพันธุ์กลายเป็นเชื้อในส ายพันธุ์ Thaksinosophia ไปเอง นี่เธอไม่รู้หรือว่าผู้ที่ต ิดเชื้อ THAKSINOPHOBIA นั้นมันจะไม่สามารถ กลายพันธุ์มาเป็นสายพันธุ์ Thaksinosophia ได้ แต่มันกลับจะกลายพันธุ์ ไปเป็นเชื้ออีกสายพันธุ์หนึ ่งที่มีอาการรุนแรงกว่า อันเป็นเชื้อในสายพันธุ์ ที่มีชื่อว่า SLIM tomania อันเป็นเชื้อแฝงที่ฝังลึกเข ้าไปในสมอง และยากแก่การเยียวยายิ่งนัก แต่ทว่าเหล่าผู้คนชั้นในที่ ติดเชื้อ THAKSINOPHOBIA กลับไม่เห็นคุณค่า ของตัวเธอเลย และพร้อมเสมอทุกเวลาที่จะกั ดกินทำลายเธอให้สิ้นซาก สลายไปได้ทุกเวลา โอ้อนิจจา ผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ปลาวาฬกระป๋องได้แอบฝังเชื้ อ THAKSINOPHOBIA ไว้ในตัวเธอ หลังจากที่ได้เรียกตัวเธอให ้ไปเข้าเฝ้าฯ เรียบร้อยแล้วหรือนี แล้วเหตุการณ์จะดำเนินต่อไป อย่างไร ผู้คนทั้งหลายจะสามารถกลับม า อยู่ร่วมกันได้หรือไม่ หรือว่าจะต้องคอยพังคันกั้น น้ำกันอยู่ร่ำไปไม่รู้จักจบ จักสิ้น โปรดติดตามใน Resident Evil : Afterlife 3D https://www.facebook.com/photo.php?fbid=150763415025621&set=a.106232429478720.6883.100002758910020&type=3&theater
